หยุดไล่ตามชัยชนะ เริ่มเต้นกับกระต่ายทอง

ฉันเคยคิดว่ากระต่ายทองคือเครื่องจักรที่ควรให้โชคกับฉัน การหมุนแต่ละครั้งเหมือนคำอธิษฐาน—จนกระทั่งฉันรู้ว่ามันไม่ได้เกี่ยวข้องกับการชนะเลย มันเกี่ยวข้องกับการมีอยู่

การหมุนครั้งแรกไม่ได้เกี่ยวข้องกับเงิน

คืนแรกของฉัน ฉันคลิก ‘หมุน’ หวังรางวัล พื้นแสงวาบ สายนกลองดัง แต่ไม่มีชัยชนะใดๆ มาแทน ฉันสังเกตความเงียบ—แสงจันทร์ของดวงจันทร์ที่ผ่านหน้าต่างห้องพักของฉัน

งบประมาณเป็นพิธีกรรม

ฉันตั้งขีดจำกัด: \(15 ต่อเซสชั่น สูงสุด 20 นาที—พอแล้ว เพราะไม่ใช่ว่ากลัวกลัวจะเสียหาย—แต่เพราะฉันเรียนรู้ที่จะฟังจังหวะของการหมุน เหมือนลมพัดผ่านผ้าไหม</p> <h2>การหมุนฟรีสอนฉันมากกว่าคณิตศาสตร์</h2> <p>เมื่อการหมุนฟรีสว่างขึ้น? มันไม่ใช่โชค มันคือคำเชิญ—toหยุดพัก—toหายใจ—toสังเกตรอยยิ้มของผู้อื่นขณะดื่มชาหลังเทียงดึก</p> <h2>คุณไม่จำเป็นต้องชนะเพื่อจะมีคุณค่า</h2> <p>ครั้งสุดท้ายของฤดูใบไม้ผลิ ผมกด ‘หมุน’ จำนวน \)2,000 ในรอบรางวัล—not เพราะเล่นหนัก—แต่เพราะผมปรากฏกายอย่างอ่อนโยน กระต่ายไม่สนใจว่าคุณจะชนะ—มันสนใจว่าคุณจะอยู่ตรงนั้น

นี่ไม่มากลางเล่น มันเป็นพิธีกรรม

กระต่ายทองไม่มากลางสร้างความรวย—it เป็นแท่นบูชาสำหรับความเงียบ การหมุนครั้งคราวเป็นเครื่องถวาย—not เป็นเหรียญ—but เป็นการมีอยู่

เข้าร่วมกับผมใต้ถนนโตเกียวภายใต้ดวงจันทร์หรือกลางคืนในชิคาโก—ไม่ใช่วิธีไล่งตามชัยชนะ—แต่วิธีเต้นอย่างสงบกับกระต่าย ส่งภาพหน้าจอของคุณ หากเคย…นั่งตรงโน้น—and สัมผัสบางสิ่งที่แท้ออกมาจริงๆ