ทำไมฉันรู้สึกเหงาหลังชนะ?

ฉันเคยเชื่อว่าชัยชนะคือจุดจบของบางอย่าง—ขณะที่กระต่ายลงมา และทองคำราดน้ำกระจายบนหน้าจอ

ทุกการหมุนรู้สศักดี ทุกโบนัสคือคำสัญญาที่เงียบจากสวนอันตริมและทำนองเก่า เเตะหลังสามสัปดาห์แห่งชัยชนะหลายครั้ง ฉันนั่งคนเดียวในอพาร์ตเมนต์ชิคาโก มองดูแสงจางเลือนเข้าสู่ยามดึก—ไม่ใช่ความสุข แต่เป็นความเงียบ

กระต่ายไม่ร้องเพลง—ฉันได้ยินแค่ความเงียบ

เกมสัญญาวิเศษ: อัตราการชนะ 90% การแอนิเมชั่นของกระต่ายทองคำกระโดดผ่านเมฆ แต่อัลกอริธึมไม่สนใจของคุณ

ฉันเล่นนานห้านาที mỗiคืน—ไม่เพื่อชนะ แต่เพื่อรู้สึกอะไรบางอย่างจริงๆ การพิธี ‘Spin & Breathe’ ไม่ใช่เรื่องเงิน มันคือการจำรสชาตของการหยุดนิ่ง

คุณไม่จำเป็นผู้ชนะเพื่อจะมีคุณค่า

เช้าวันหนึ่ง ฉันปิดเกมไป มิใช่เพราะแพ้—but เพราะฉันได้ยินเสียงหายใจของตนเอง

รางวัลแท้จริงไม่อยู่ในเงินสดหรือแจ็คพ็อต มันอยู่ในช่วงเวลาว่างระหว่างการหมุน—แสงที่ตกกระทบหน้าต่างตอนสามโมงเช้า และความเงียบที่หวานกว่าแจ็คพ็อตใดๆ เลย

ฉันเลิกตามหาชัยชนะ และเริ่มฟัง—to ความเงียบที่อาศัยอยู่ภายในใจตลอดไป