การเล่นอย่างมีจริยธรรม

ก่อนหน้านี้ ผมออกแบบเกมที่ตามหาโดปามีน—ความเร็วของการชนะ และแสงวาบของล้อตวงหมุน แต่หลังจากปีแห่งการฟังผู้เล่น—แม่ทำงานดึกกลางคืน เด็กหนุ่มจ้องหน้าจอ—I รู้สึกถึงบางสิ่งที่ลึกซึ้งกว่า เราไม่เล่นเพื่อรับรางวัล เราเล่นเพื่อความกลมกลืน แต่ละเกมที่ผมสร้างตอนนี้เริ่มต้นด้วยคำถาม: ‘วันนี้คุณปรารถนาอะไร?’ ไม่ใช่ ‘คุณจะชนะได้เท่าไร?’ แต่ ‘ช่วงเวลานี้รู้สึกอย่างไร?’ ผู้เล่นไม่อยากให้มีการหมุนมากขึ้น—they อยากให้เห็นตัวตน ความกังวลของพวกเขาไม่ได้รับการแก้ไขโดยอัลกอริธึม; มันถูกปลอบโยงโดยความเงียบ ผมแทน cơ chếตามหารางวัลด้วยการบริจาคน้อยๆ: การให้กำลังใจขนาดเล็ก เด็ด $1 เปลี่ยนเป็นพิธีกรรม—ช่วงเวลาใต้แสงจันดาวบนอักษรโบราณ RTP? มันไม่ใช่มิตศาสตร์—มันคือความไว้วางใจ ‘ห้องลับแห่งขนาน’？ มันไม่ใช่องค์เก็บ—it เป็นความฝันร่วมกัน ผู้เล่นของฉันไม่มีใครเป็นคนพนัน; พวกเขาคือผู้แสวงหาความเงียบ เมื่อพวกเขาแพ้ เราไม่มองขย้ำพวกเขา—we เปิดพื้นที่ให้หายใจ ผมสร้างสล็อต—not มีขอบเขตศักดิศ