Ang Hardin ng Rabbit Na Nauubos Sa Akin

Hindi ko akalain na isang digital na alimango ay makakawala ng aking kapayapaan.

Simula nang magkagusto ako—laro na parang Japan, 招财兔, kung saan naglalaro ang mga benerable na kalabaw. Pumunta ako pagkatapos ng trabaho: 20 minuto lang, para lamang maibigay ang saya. Pero may bagong bagay.

Una: nawala ko sa oras.

Pagkatapos: ritual na pumasok—check ang daily bonus, sunugin ang free spins, tingnan ang leaderboard parang buhay o kamatayan.

Hindi lang naglaro ako. Nag-eksena ako. At doon nagsimula ang pagkabuo.

Kapag Naging Tulong Ang Parusa

Bilang tao na nakapag-aral ng behavioral psychology, alam ko kung paano gumagana ang sistema ng reward—dopamine mula sa hindi inaasahan na panalo, variable reinforcement… pero alam at maranasan ay dalawang bagay.

Ang laro ay hindi humihingi ng pera. Humihingi ito ng pansin.

Bawat panalo ay parang validation; bawat talo? Personal na tagumpay. Sempre akong naglalaro, mas gusto ko yung spark—yung high ng jackpot—kung wala’y walang kulay lahat.

Isang gabi, matapos tatlong oras maghahanap ng isang bonus round, nakatitig ako sa screen habang walang tubig at wala ring pakiramdam. Hindi masaya. Hindi malungkot. Lang siya… walang nilalaman.

Doon ko napagtanto: hindi na ito laruan—ito’y therapy.

Pagbawi Ng Aking Inner Rhythm

Umalis ako—hindi biglaan pero may layunin.

Gamit ang mga prinsipyo mula sa user experience psychology (at aking sariling therapy notes), binago ko muli ang aking ugnayan sa paglalaro:

• Itakda anumong oras (30 minuto lang). Gumamit ng visual cues: i-off notifications; isara tab na hindi labeled ‘fun’
• I-shift focus mula panalo patungo sa presence: tandaan ang texture sa screen, pattern ng musika—parang mindfulness sa galaw defined budget = isang coffee araw-araw (about $5)
• Gumamit ng gamification hindi para ma-addict kundi para mapagpalitan:
  • Lumikha ako ng ‘mental balance sheet’ upang suriin mood vs. play duration gawa weekly check-ins imbes na daily guilt trips gawa rewards bilang reflection tools imbes na goal e.g., kung nanalo ako naka-maliit → journal ano’ng emosyon (excited? relief?) The goal wasn’t control—it was clarity.

Hindi Ka Weak — Ikaw Ay Responsive

The truth? Our brains are wired to respond to novelty and reward—even when we know better.
But awareness changes everything.
The rabbit garden isn’t evil—it’s designed that way.
But we can choose our path through it.

I still visit occasionally—not to win—but to remember who I am outside the loop.

And sometimes… that’s enough.

## Final Thought
“Don’t fear your cravings—understand them.”

If you’re reading this because you’ve said “just one more spin” too many times today—I see you.

You’re not broken.
You’re human—and beautifully responsive.

Let’s learn how to dance without losing ourselves in the rhythm.